احبار (قرآن)

---

از عناوین و موضوعات به کار رفته در آیات قرآن، احبار است.

۱ - معنای احبار

---

احبار، جمع «حبر» و حِبر در لغت ، به ‌معنای «اثر نیکو» ، «زینت، جمال و بهاء» ، «مداد» ، «نوعی از لباس» ، «نعمت» و‌... آمده و در اصطلاح به هر عالم اهل ‌کتاب اگرچه بعداً مسلمان شده باشد گویند.

۲ - احبار در قرآن

---

واژه «اَحبار»، به ‌صورت صریح ۴ بار در قرآن كریم ذكر شده است؛ دو بار به همراه «ربانیون» و دو بار به همراه «رُهبان». همچنین آیات فراوان دیگرى بدون تصریح به نام احبار، درباره عالمان یهود سخن گفته‌اند.این واژه در قرآن فقط درباره عالمان یهود به کار رفته است.
در این عنوان، افزون بر آیات مشتمل بر این واژه، آیات دیگری که به عالمان یهود مربوط بوده نیز آمده است و از واژه‌های «احبار»، «علماء بنی اسرائیل»، «الذین اوتوا الکتاب»، «الذین آتیناهم الکتاب»، «الذین حملوا التوریة»، «الذین اوتوا نصیبا من الکتاب»، «الراسخون فی العلم»، استفاده شده است.

۳ - عناوین مرتبط

---

احبار و تغییر قبله (قرآن)، احبار و تورات (قرآن)، احبار و قرآن (قرآن)، احبار و کافران (قرآن)، احبار و کتب آسمانی (قرآن)، احبار و محمد (قرآن)، احبار و مسلمانان (قرآن)، احبار و یهود (قرآن)، ادعاهای احبار (قرآن)، اطاعت از احبار (قرآن)، ایمان احبار (قرآن)، بدعت‌گذاری احبار (قرآن)، تشبیه احبار (قرآن)، تهدید احبار (قرآن)، حق‌ناپذیری احبار (قرآن)، دشمنی احبار (قرآن)، دنیاطلبی احبار (قرآن)، دیدگاه احبار (قرآن)، ژرف‌نگران احبار (قرآن)، سرزنش احبار (قرآن)، شبهه‌افکنی احبار (قرآن)، شرک احبار (قرآن)، عهد با احبار (قرآن)، قضاوت احبار (قرآن)، کیفر احبار (قرآن)، خواری در دنیا (قرآن)، عذاب اخروی (قرآن)، گمراهی احبار (قرآن)، گناهان احبار (قرآن)، گواهی احبار (قرآن)، لجاجت احبار (قرآن)، لعن احبار (قرآن)، مسئولیت احبار (قرآن)، هشدار به احبار (قرآن).

۴ - پانویس

---